Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα 3 Ποίηση. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα 3 Ποίηση. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Δευτέρα 30 Οκτωβρίου 2023

Προσμένουν την Δικαίωση

 Ποίημα του Ιωάν. Μαλτέζου

09.15΄11΄΄28/10/2023

Τῆς σιωπῆς οἱ ἄνεμοι τοῦ χτές κλωθογυρίζουν

καί φέρνουνε τούς ψίθυρους, ἀπ’ τά βουνά τά πέρα,

ἐκεῖνα τῆς Ἠπείρου μας,πού πάντα μᾶς θυμίζουν,

τό χρέος τ’ ἀνεκπλήρωτο καί τήν κραυγή “ἀέρα”.

Σάββατο 12 Μαρτίου 2022

Kραυγή στά Οὐράνια

Ποίημα Ιωάννου Μαλτέζου


 

08.26΄27΄΄10/3/2022

Κοίτα τά μάτια πού ‘πλασε, ὁ Κύριος τῆς Κτίσης

κι ἄν σοῦ βαστᾶ καί τό μπορεῖς, μήν κλάψεις μήν δακρύσεις,

σάν βλέπεις τό παράπονο καί τό βουβό τό κλᾶμα,

πώς προσπερνᾶ κανείς χωρίς, νά πορευτεῖ ἀντάμα;

Παρασκευή 11 Μαρτίου 2022

Η Ουκρανία της Καθαράς Δευτέρας

 Ποίημα του Ιωάννη Μαλτέζου.

 


18.41΄41΄΄7/3/2022

Κρῦο βροχή καί ἄνεμος καί κατά τόπους χιόνια

κι ὁ διπλανός μας πόλεμος, ὁ κόσμος ὁ δικός μας,

μέ κυβερνήσεις χάρτινες, ἀπάνθρωπες καί πιόνια,

ἑνός κακοῦ πού σέρνεται καί πού μισεῖ τό φῶς μας

Πέμπτη 15 Ιουλίου 2021

Ἰφιγένεια

 Ποίημα Ιωάννου Μαλτέζου



09.20΄42΄΄14/7/2021

Σκιές, Ἥλιος καί κτίρ-ι-α, καί δρόμοι καί εἰκόνες

καί μιά γενιά ὁλόκληρη, στοῦ χρόνου σκαλωμένοι,

τ’ ἀπότομο σταμάτημα, ἀνάμεσα στίς ζῶνες,

τ’ ἀπόκοσμου λυκόφωτος, σάν μιά πατρίδα ξένη,

Τετάρτη 24 Μαρτίου 2021

ΔΥΟ ΧΑΙΡΕ

 Ποίημα Γρηγορίου Νταβαρίνου (25 Mαρ 2013 - Αθήνα)




Χαίρε
Κεχαριτωμένη Μαρία,
Ο Κύριος μετά Σου!

Χαίρε,
Ω χαίρε
Ελευθεριά!

Φέρε
την Ανθρώπου Ελευθερία,
Τον Χριστό και Ιησού!

Γέρε,
ω Γέρε,
γένης1 Μοριά!

Δύο Χαίρε
και Λευτεριές δύο!
Ελλάς Χαίρε,
Το θέλημα Θείο!

Αφιερωμένο
στην Στρατηγό του Ελληνικού Έθνους,
Παναγία
και στους Ήρωες του Εικοσιένα.

1. γένη (Ορφική και Ομηρική λέξη): γένος, γενεά.

Λευτεριᾶς φλάμπουρο

 ποίημα Ιωάννου Μαλτέζου (21.38΄34΄΄26/2/2021)



Γαλάζιο μπλέ ἀνέβλυζε, σά μῦρο ἁγιασμένο,

ἡ γῆς αὐτή κι ἡ θάλασσα καί σκέπαζε τήν πλάση

καί φῶς ἀκτινοβόλαγε, γαλάζιο, βελουδένιο,

νά γίνει μπλέ ἡ ὕπαρξη καί μές στό μπλέ ν’ ἁγιάσει….

 

Κι ἄσπρα γαλάζια ξώκκλησα, κοσμοῦσαν ἀκρωτήρια,

κορφές λαγκάδια ἁλσύλλ-ι-α καί μύρια ξερονήσια

κι οἱ Οὐρανοί στολίζανε, δέν ξέρω πώς… μυστήρια…

πάντα μέ μπλέ τούς τρούλους τους, μπλέ ξέχειλο περίσσεια…

 

κι αὐτό τό γαλανόλευκο, τό μπλέ μέ τ’ ἄσπρο ἀντάμα,

σημαία καί πατρίδα μας, πάντα θέ νἆν Ἑλλάδα

καί λευτεριᾶς τό φλάμπουρο, φτειαγμένο ἀπ’ τό κράμα

θυσίας πίστης μάχητας κι Ἑλλήνων τήν ζουρλάδα.

Δευτέρα 9 Νοεμβρίου 2020

ΠΕΛΑΓΟΣ ΚΙ ΑΚΡΟΓΙΑΛΙ

Ποίημα του Ιωαν. Μαλτέζου



Τό φῶς λιακάδας ἔπαιζε, μέ νότες μελωδίας,

σάν λύρα πού τήν χάιδευαν, τ’ Ἀπόλλωνα τά χέρια

καί παίζοντας στραφτάλιαζε καί γίνονταν μανδύας,

στά κύματα τῆς θάλασσας καί μύρια φῶς… ἀστέρια….

Πέμπτη 29 Οκτωβρίου 2020

ΘΟΥΡΙΟΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΝΕΟΣ

23 Αυγ. 2011 - Θεσσαλονίκη



Θούριος των Ελλήνων νέος,

των Μινύων1 απελπισμένων.

Μέχρις εδώ το άλγος2 έως

των Δαναών3 των οργισμένων.

Τετάρτη 28 Οκτωβρίου 2020

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΑΣΥΛΟ

 Ποίημα Ιωάν. Μαλτέζου.



Νύχτα βαθειά Ὀκτώμβριος κι ἡ Πίνδος χιονισμένη
καί ἡ σιωπή ξετσίπωτη…. θανάτου ἀγωνία….
μά ὁ Τσολιάς μας ἄγρυπνος, μέ λόγχη ἀκονισμένη,
προσμένει τήν θρασύτητα καί τήν ἀλαζονεία…

Τρίτη 12 Μαΐου 2020

Στ΄ αντίκρυ...


Ποίημα Ιωαν. Μαλτέζου. 22.22΄22΄΄9/5/2020

Παπαρούνες σε ακρογιαλιά της ακριτικής Αλεξανδρούπολης
τ΄αντίκρυ της ονειρικής Σαμοθράκης.
Μικρές σταγόνες πινελιές, αἱμάτινες στήν ἄμμο,
σέ κάμπους καί σ’ ἀκρογιαλιές, Δημιουργοῦ στολίδια,
πού διαρκοῦν ὅσο φιλί, σ’ ἐρωτευμένων Γάμο
καί ἡ ψυχή τ’ ἀναπολεῖ, μ’ ἴδια λαχτάρα ἴδια